Hallo! Hier ben ik weer! Inmiddels alweer 1,5 week in australie!

Natuurlijk dacht ik dat mijn laatste dag in Korea verveeld hangend in de hal van het vliegveld zou doorbrengen. Maar hier kwam gelukkig niks van terecht, want ik besloot een eilandje te bezoeken in de buurt van het vliegveld. Op de veerboot van het vaste land naar Muui island werd ik al aangesproken door een groepje politiemannen die een soort team-building dag hadden en daarom een berg op het eiland gingen beklimmen. Ik werd door hen uitgenodigd om mee te gaan hiken, maar ik was bang dat het te lang zou duren en dat ik dan mijn vlucht zou missen. Verder leek het me ook wel enigszins naief om als enig meisje met een aantal gespierde politiemannen de bushbush in te trekken...In plaats daarvan heb ik ze uitgezwaaid en ben zelf over het strand gaan wandelen. Het Hanagae-beach was totaal verlaten! Behoorlijk machtig gevoel om het idee te hebben dat een strand alleen van jou is. Na een tijdje schelpjes gekeken te hebben, heb ik me dan ook heerlijk geinstalleerd in het zand en een dutje gedaan in het aangenaam schijnende zonnetje. Een paar uur later ben ik weer terug gewandeld naar de ietwat meer bewoonde wereld. Daar zaten de paar eilandbewoners die er waren gezellig te pimpelen. Ook werd er een vrouw hysterisch lachend voortgetrokken in een houten karretje. Zodra ze mij in het oog kreeg gebaarde ze dat ik er ook in moest komen zitten. Ik wilde nog protesteren, maar had al gauw in de gaten dat er egen discussie mogelijk was. En ja hoor, daar zat ik in een of ander aanhangwagentje met een gillende Koreaanse terwijl we door de andere eilandbewoners heftig gefotografeerd werden. Hmm..zeker Koreaanse humor. Op weg naar de bushalte kwam ik de hikende politiemannen weer tegen die dolblij waren om me weer te zijn. Gevolg was ook hiereen aantal fotosessies. Zij gingen nog een andere wandeling doen en vroegen weer of ik echt niet mee kon, maar dat was out of question voor mij. Eenmaal terug op de veerboot en rustig genietend van het uitzicht en het kabbelende water, hoorde ik ineens achter mij:'YOU!DRINK!!'. Drie oude mannetjes die gewandeld hadden en de tocht nubeklonken met een aantal glaasjessoju (traditionele koreaanse wijn gemaakt van rijst die mijns inziens meer weg heeft van wodka dan van wijn)keken me met een grote grijns aan. Maargoed, ik dronk beleefd een slokje met ze mee. Ook moest ik een glaasje inschenken voor een van de andere opa's, want in Korea schenk je nooit je eigen glas in, maarvraag je een ander of hij dat voor je wil doen. Op het vaste land wilden ze me dolgraag trakteren op een ijsje, maar ik maakte ze duidelijk dat ik echt genoeg gehad had. Toen de bus kwam die ons terug naa het vliegveld bracht, stonden ze er op om mijn kaartje te betalen...

In sydney aangekomen werd ik direct geconfronteerd met de welbekende aussieslang 'no worries', terwijl ik informeerde naar een shuttlebusje voor het hotel. Toen ik in het hostel aankwam bleek dat ik door alle wisselingen in de tijd pas voor een dag later geboekt had, maar gelukkig was er die avond nog een plekje vrij. Er waren nog geen schone lakens, dus ik moest tot half 4 wachten voordat ik mijn bedje in kon duiken. Toen ben ik maar wat rond gaan wandelen in sydney op zoek naar wat eetbaars. Toevallig kwam ik terecht in de botanische tuinen, waar je gemakkelijk 2 uur kan ronddwalen voordat je iets eetbaars tegen komt. Ik stuitte op prachtig hoge bomen en de meest gekke beesten.Zo hingen er bijvoorbeeld reusachtig grote vleermuizen in de bomen, vlogen er kakatoo's door de lucht en liepen er een soort eenden met lange snavels ove het gras. Later die dag had ik me lekker geinstalleerd op het dakterras van het hostel (dat uitzicht biedt over heel sydney, erg gaaf), toen ik mijn eerste Nederlander ontmoette. Erg toevallig, want Rob Deelen, die reisleider is in Sydney via Australian backpackers (de organisatie waar ik mijn ticket geboekt heb), bleek uit Helmond te komen. Bizar. Hierdoor was er natuurlijk meteen voldoende gespreksmateriaal en bleken we allerlei contacten van elkaar te kennen. Die avond ben ik in plaats van op tijd naar bed te gaan met Rob en een aantal andere NLders van de groep die Rob begeleidde een Ierse pub ingedoken. Met life-muziek op de achtergrond en Australisch bier in overvloed, resulteerde dit de volgende ochtend in een (on)gezonde kater. Ik heb dus eerst maar wat uitgeslapen en ben daarna een aantal dingen gaan regelen en heb sightseeing gedaan langs de darling harbour, chinatown en de paddington market. Een irritant detail aan sydney zijn trouwens de stoplichten waar je uren op moet wachten en waarvan er zo ongeveer op elke straathoek een staat.'S avonds heb ik een lekker maaltje gekookt met spullen die ik op de paddington market gekocht had en ben daarna met katy (een engels kamergenootje) wat gaan wandelen over de kunstmarkt. Toen ik om 11 uur op het punt stond om maar eens lekker op tijd mijn bed in te duiken, kwam ik Pim en Bart tegen (2 jongens van de avond ervoor), die vroegen of ik nog 'even' mee een drankje ging doen.Achja..waarom ik niet? dacht ik toen. Donderdag heb ik geprobeerd met Katy op te staan voor het ontbijt (er was namelijk gratis 'brekkie' tussen 8 en half 10), maar na 5 keer snoozen hebben we het maar opgegeven. Wat veel mensen hier doen is hun wekker zetten voor het ontbijt, dan met slaapoogjes even snel wat brood naar binnen werken om vervolgens weer voor een paar uurtjes terug in bed te duiken. Later die dag hebben Katy en ik een bus gepakt naar bondi beach, een romantisch helderblauw surfstrandje. Helaas voor ons begon het te regenen toen we er aankwamen en moesten we daardoor eerst een uurtje bibberend wachten onder een afdakje dat niet helemaal waterproof was. 'S avonds was Katy moe (en bankroet), maar ging ik nog gezellig wat drinken op het dakterras met een aantal mensen. Die avond heb ik meteen goed kennis gemaakt met de goedkope australische wijn, waar je enorm snel whoopie van wordt en de volgende dag enorme koppijn aan overhoudt. Vrijdag ben ik met Katy naar de Sydney Harbour gewandeld en heb ik vervolgens een cruise door de haven gedaan. Zaterdag was een heerlijk zonnige dag en na mijn was op het dakterras opgehangen te hebben, heb ik samen met juul (een vlaamse jongen) de veerboot gepakt naar Manly beach en daar wat gerelaxed en rondgewandeld. Later bleek Anita (duits meisje) daar ook te zijn en zijn we samen weer teruggevaren. 'S avonds mijn vlucht geboekt naar Melbourne, want vliegen is hier vaak nog goedkoper dan de bus. Ik besloot op tijd naar bed te gaan, zodat ik genoeg energie zou hebben voor de hike in de Blue Mountains de dag erna. Helaas bleken een aantal van mijn kamergenoten daar anders over te denken, want om 2 uur snachts stond een Zweed stomdronken in het midden van de kamer een beetje dronken voor zich uit te staren waarbij hij iets brabbelde als: 'a schutz koll don data die don dur'. Vervolgens probeerde hij met veel moeite zijn bed in te klimmen. Toen dit eindelijk gelukt was schrok ik na een half uur wakker van een enorme knal. De arme knul was uit zijn stapelbed gevallen en bleef zo'n 5 min levenloos op de grond liggen. Net op het moment dat ik dacht misschien actie te moeten ondernemen, stond hij plotseling weer open klauterde alsnog zijn bed in. Daarna zakte hij weg in een diepe slaap, waarin hj luid gesnurk afwisselde met een ontzettend naar hoestje. Zo'n 2 uur later kwamen zijn 2 zweedse vrienden binnengestrompeld, waarvan er een een meisje bij zich had, die rond een uur of zes weer onze kamer verliet. Daarna heb ik welgeteld nog een uurtje kunnen slapen. Want om half 8 vertrok de trip naar de blue mountains. Onze buschauffeur die de naam Juan Carlos (maar zeg maar JC) droeg, had een hoog 'hidiehoo'-gehalte en een nauwelijks verstaanbaar australisch accent. We werden meteen vermaakt met niet uit elkaar te krijgen puzzels, waarvoor voor de winnaar op het einde van de dag een mysterious gift zou worden uitgereikt. Eerst hebben we kangaroos gespot op een camping bij de blue mountains en daarna zijn we doorgereden naar de bergen. Hier hebben we een aantal uur gewandeld. JC heeft ons toen doorgereden naar het olympische park waar we konden oefenen met boomerang en zweepslagen. De boomerangs vlogen je om de oren en sommigen maakten in plaats van een zweepslag op de grond een lekkere zwieperd in hun gezicht...

Inmiddels is dit alweer mijn 3e dag in Melbourne en heb ik gister Niels, Nina en Ashley opgezocht, wat erg gezellig was! Morgen ga ik een dagje touren langs de great ocean road. En Dinsdag ga ik een 6 daagse tour naar het eiland tasmanie maken. Dan vlieg ik weer terug naar Sydney om renee op te pikken en vervolgens naar Cairns te vliegen!

Was ik eerst nog enigszins bang dat ik hier af en toe wel eens eenzaam zou kunnen zijn, merk ik dat ik nu juist moet uitkijken dat ik nog wat tijd voor mezelf overhoud. Echt, het aantal indrukken dat ik in de afgelopen dagen heb opgedaan zijn nauwelijks te verwerken. Ook merk ik dat ik me goed moet blijven beseffen dat het hier zo bijzonder is en zo'n andere wereld dan in Nederland. Want met tal van mooie stranden, prachtige natuur en een overvloed aan leuke mensen om je heen, zou je bijna gaan denken dat het normaal is. Maar dat is het verre van! Ik spreek jullie over een tijdje weer!

Veel liefs,

sas

p.s. mijn nieuwe australische nummer is +61450293574 (mochten jullie me smsjes willen sturen of al gestuurd hebben, want oude nummer werkt niet meer)