Inmiddels een aantal weken geleden stonden Renee en ik om 3.30 op, ons zoethoudend met de gedachte aan stralend weer (op elk nummerbord in Queensland staat namelijk ‘Queensland Sunshine State') om vervolgens vanaf Sydney naar Cairns te vliegen. De eerste dag in Cairns kwam die gedachte ook uit, het was namelijk stralend weer en Cairns had een helderblauw zout-water zwembad met uitzicht op zee voor ons aangelegd. Echter vanaf de 2e dag bleek ons mooiweerplannetje letterlijk in het water te vallen: de regen kwam met bakken uit de lucht. Dit was blijkbaar het gevolg van een eerdere storm in Sydney, die nu overgewaaid was naar Cairns. Erg fijn, maar Renee en ik lieten ons natuurlijk niet kisten en we zochten ‘s avonds een van de (vele) dansgelegenheden in Cairns op. Daar ontmoetten we een Australische band die samen met de band van Bob Marley op ging treden en waar we tot aan Brisbane mee in de tourbus konden rijden. Dit leek ons natuurlijk wel een gaaf plan, maar (jaja mam ;-)) we bleven verstandig en hebben het aanbod toch maar geweigerd. Aangezien de ‘showers' op onze 3e dag in Cairns nog steeds aanhielden, hebben we voornamelijk uitgezocht wat we konden doen wat betreft auto's huren en tripjes maken. Op dag 4 ging Renee naar Cape tribulation en moest ik helaas thuisblijven omdat ik een bezoekje aan de tandarts moest brengen. Ik had namelijk al een paar dagen enorm zeurende kiespijn (waar ik een paar maanden eerder een wortelkanaalbehandeling voor had gehad). Gelukkig was alles wel weer redelijk oke nadat ze een stukje tand hadden weggehaald, en ik een zachte tandenborstel en tandpasta voor gevoelige tanden meekreeg. ‘s Avonds kwam Renee terug van haar trip en werd er een film op groot scherm onder het afdak van het hostel in de regen vertoond. Dag 5 was onze grote dag, want toen mochten we eindelijk onze ford falcon ophalen (die we later zouden omdopen tot 'Luke'). Hierbij werd geleverd: een tent (zonder haringen en scheerlijnen kwamen we later achter), twee campingstoeltjes die eigenlijk hun beste tijd toch echt wel hadden gehad, een koelbox, en een gasje zonder gasbrander (wat leidde tot een maaltijd van broodjes en japanse mix de eerste avond toen we in the middle of nowhere ontdekten dat we niet konden koken). Noodgedwongen sliepen wij vanaf die dag dus in onze keiharde ondoorgrondelijke Luke, zonder matjes en met 1 slaapzak, want optimistische Renee dacht geen slaapzak nodig te hebben in het altijd warme Australie ?. Achja, toch vol goede moed op naar de Atherton Tablelands! Onze eerste nacht met Luke was aan Lake Tinaroo in downfall creek national park, waar we met welgesteld 4 andere campinggasten om het meer verspreid stonden. Onder ons enige slaapzakje bevroren we ‘s nachts zo ongeveer en onze relatie met Luke was nog te pril om al te veel warmte van te kunnen verwachten. Rust om bijna bang van te worden! Maar niet voor lang, want vanaf een uurtje of 5, zo rond zonsopkomst begon er een vogelconcert waar je U tegen kon zeggen. Op roadtrip dag 2 hebben we eerst een aantal andere meren bezocht en zijn we uiteindelijk op een camping dicht bij de Malanda falls gestrand. Toen we de volgende dag Luke parkeerden op de parkeerplaats van de Malanda Falls kwamen we twee Nederlandse jongens tegen (Thomas & Tim), die op hetzelfde moment dat wij een auto huurden in Cairns, een auto kochten. Thomas en Tim bleken zo'n beetje dezelfde route als wij te volgen, dus die kwamen we ‘s avonds op de camping in de buurt van de millaa millaa falls en aan paronella park natuurlijk weer tegen. Paronella park is een Spaans dorpje midden in een regenwoud en gelegen aan een prachtige waterval. Paronella park is ontworpen en gebouwd door een Spaanse kunstenaar (Jose Paronella). Tijdens de avondtour was alles mooi verlicht en bleek dat het zo vredig uitziende meer onder de waterval vol zat met krioelende alen toen we ze bij nacht gingen voeren...Op dag 4 begon het mooie weer eindelijk aan te houden en zijn we nog wat meer schildpadden en watervallen in de omgeving gaan bekijken, waaronder de Josephine Falls. Van deze watervallen kon je je van boven naar beneden laten glijden wat daarna leidde tot een verfrissende duik in de aangrenzende pool. Geen vervelend tijdsverdrijf dacht ik zo. Eenmaal uitgespeeld zijn we die middag doorgereden naar mission beach, gelegen aan de oostkust, waar we uitkwamen bij een camping met uitzicht op het strand. Bij zonsondergang trokken we logischerwijs onze campingstoeltjes, ons gasstelletje en een wijntje uit de kast, versleepten deze naar zee en genoten zo van een heerlijk romantisch maal bij ondergaande zon. Hiervan bijgekomen gingen we kijken wat er nog meer in een klein gehucht als mission beach te beleven viel. Na wat rondvragen kwamen we terecht in de plaatselijke buurtkroeg, waar we na een tijdje werden aangesproken door 2 locals. Een van hen was boer en slager en de ander werkte deeltijd als gids in het door ons eerder bezochte paronella park en deeltijd als muzikant. Natuurlijk wilde hij ons zijn instrumenten laten zien en toen de kroeg eenmaal sloot werden de instrumenten tevoorschijn gehaald en begaven we ons met nog wat anderen naar het strand. Hier moest ik er aan geloven om een wooden thai flute te bespelen. Of eigenlijk speelde de australische muzikant prachtig walsing mathilda, terwijl er bij mij niet meer dan een teleurstellend scheetachtig geluid uit kwam. Daarna werd er in het donker ook nog een kampvuurtje gebouwd, dat aangehouden werd met resten van palmbomen waar we in het donker naar op zoek moesten. Aangezien we de sfeer en het uitzicht in mission beach zo relaxed vonden zijn we er nog maar een dagje langer gebleven. Op het moment dat wij die avond van ons wijntje aan het strand genoten waren er een paar Oostenrijkse jongens die een kampvuur aan het bouwen waren en vroegen of wij er bij kwamen zitten. Dat was erg gezellig en op een gegeven moment werd zelfs de welbekende ‘schnaps' uit de kast gehaald die ze van een boer in Oostenrijk hadden meegenomen. De volgende ochtend was dit voor onze hoofdjes iets minder gezellig. Toch vertrokken we ‘s ochtends richting Townsville. Ik besloot mijn handdoek en bikini te vergeten aan de waslijn bij mission beach en daar pas achter te komen nadat we eerst rustig op een parkeerplaats in Tully (stadje dik een half uur rijden van Mission beach) ons ontbijtje (eieren met kaas) hadden genuttigd. Dat betekende in totaal zo'n 2 uur vertraging. Townsville was best een eindje rijden en we kwamen er dan ook eind van de middag pas aan. ‘s Avonds doken wij zo rond een uurtje of 9 doodmoe ons Luukie in. De volgende dag hebben we weer heerlijk geluierd aan het strand en ‘s avonds hebben we nog wat geborreld met een Duitser die we in Mission beach hadden ontmoet. Op Townsville dag 3 lieten we Luke achter op de parkeerplaats en vertrokken met de ferry naar magnetic island. Dit bleek eigenlijk meer een soort vakantie oord te zijn waar verder vrij weinig te beleven viel. Toen we om half 2 ‘s middags in ons hostel aankwamen keken we nogal verbaasd naar het grote aantal hostelgasten dat op dit uur van de dag al straalbezopen was. Wat wel leuk was, was dat er ‘s avonds een quiz gehouden werd met allerlei vragen rondom Australie. Na al dat gerelax zijn we de volgende dag maar een beetje bijtijds terug op de veerboot naar Townsville gestapt, zodat we ons actief naar airlie beach konden begeven. Tenminste, dat dachten we, want toen we aankwamen en onze zeiltrip naar de Whitsunday islands wilden boeken, bleek dat we hier een week op moesten wachten in verband met de enorme drukte. Wij kwamen namelijk net aan in de schoolies week (een week waarin 16,17 en 18-jarige australische jongeren vakantie hebben en allerlei gezellige activiteiten gaan ondernemen, maar eigenlijk vooral ontdekken wat het is om met een heleboel andere pubers te kunnen feesten zonder dat iemand je in de gaten houdt). Nou moet je je bij airlie voorstellen dat het een mooi zoutwaterzwembad heeft, een paar winkeltjes en wat uitgaansgelegenheden, maar dat het daar verder toch echt wel bij ophoudt. In een poging toch nog wat actiefs te kunnen doen hebben we hier een waterval bezocht, waar geen water uit bleek te komen door te enorme droogte en een wandeling door het regenwoud gemaakt, waar we halverwege maar weer omgekeerd zijn, omdat het zo verdord en onbegaanbaar was en wij er niet echt veel lol aan beleefden om als enige wandelaars in de snikkende hitte door de slangen te worden opgegeten. Oja en als klap op de vuurpijl werd ik ook nog eens ziek in airlie, wat een paar dagen niks doen bij de lagoon betekende. Eindelijk na een week waar maar geen einde aan leek te komen gingen we dan toch op onze zeiltrip naar de prachtigeWhitsunday islands. Helaas werd er niet veel gezeild omdat er geen zuchtje wind stond, maar de hemel en de zee waren wel prachtig blauw en de stranden oogverblindend wit. Heerlijk om zo lekker op het water te vertoeven. Tijdens deze trip werden we ook een paar keer het water ingegooid in onze stingersuit (het is namelijk jellyfish seizoen (giftige kwal), waardoor je eigenlijk nergens onbeschermd in de zee kunt zwemmen), om hier al snorkelend het koraalrif en de tropische vissen te bekijken. We hadden een wegwerponderwatercameraatje gekocht, dus helaas kunnen jullie nu nog niet meegenieten van de foto's hiervan. Na deze verfrissende zeiltocht zijn we doorgereden naar Yeppoon, ergens boven Rockhampton, waar we ons tentje (inmiddels hadden we haringen aangeschaft) al wegwaaiend opzetten langs de kust. Daarna hebben we Rockhampton wat nader verkend en zijn we doorgereden naar een plaatsje aan de kust genaamd 1770 (vernoemd naar Captain Cook die in dit jaartal voor het eerst zijn voet aan wal zette in 1770). Hier hebben we voor 17 dollar onze eerste 3 uur surfles gehad, zeer verfrissend! Volgende dag zijn we verder gereden naar Bundaberg. Hier komt de Bundabergrum vandaan en logischerwijs komen reizigers hier ofwel heen voor het nuttigen van een of meerdere glaasjes rum, of om er te werken in het veld. Wij hebben een rumtoer gedaan bij de brouwerij en ons uit laten leggen hoe deze rum tot zijn fijne smaakjes komt. 's Avonds hebben we ons ingeschreven voor de turtletour, wat echt fantastisch was. Enorm grote schildpadden die rond een uur of 9 uit de zee geschuifeld komen om vervolgens hun eieren op het strand te leggen. Vanuit Bundaberg zijn we daarna doorgereden naar Rainbow beach, waar we een unguided 4-wheel-drive trip naar Fraser Island geboekt hadden. Volgende keer meer daarover, want anders kunnen jullie vast je oogjes niet meer openhouden;-).

Veel liefs, hier wordt kerst inmiddels volop gepromoot, erg raar om al die winkels vol met kerstspullen te zien terwijl de buitentemperatuur dagelijks zo rond de 36 graden is...ik hoop dat iedereen lekker heeft gesinterklaast en dat de wind inmiddels niet meer door de bomen blaast....