Nou dat goede voornemen om jullie weer wat eerder op de hoogte te houden is er helaas een beetje bij ingeschoten. Ook omdat ik de afgelopen maand vanuit Nieuw-Zeeland sollicitatiebrieven moest versturen voor stageinstellingen in Nederland. Het was niet bepaald gemakkelijk om mijn gedachten om te zetten naar studeren in Nederland;-). Desalniettemin heb ik veel zin om straks weer aan een nieuwe master te beginnen. Maargoed, voorlopig zal ik jullie nog even proberen te vermaken met de avonturen die ik hier mee maak.;-)

Na een week tevergeefs in Auckland naar een baantje te hebben gezocht, bedachten we dat we eerst maar een stukje verder gingen reizen en daarna wel weer op zoek naar een baantje zouden gaan. Geluk was dat Reginaldo (die we in Australie hadden ontmoet), precies op dat moment terug kwam gevlogen van zijn vakantie in Australie, om vervolgens nog een paar dagen door Nieuw-Zeeland te gaan reizen. Erg handig voor ons, want hij had een auto en een tent en hij nodigde ons uit om een paar dagen met hem in het noorden te gaan kamperen. Soms denken we wel eens dat we Guus Geluk zijn, want dit soort dingen overkomen ons aan de lopende band. Vanuit Auckland zijn we naar Paihia in de Bay of Islands gereden. Voor ons de eerste echte ervaring met de natuurschoon in Nieuw-Zeeland. In the Bay of Islands stonden we op een camping met vanuit ons tentje uitzicht op een meer met kwetterende vogels. Hoogtepunt van deze trip was voor ons toch wel het zwemmen met dolfijnen. Je gaat met zijn allen op een boot, die dan op zoek gaat naar dolfijnen. Het is dus niet altijd gegerandeerd dat je dolfijnen ziet, want ze leven in het wild en wanneer de dolfijnen jongen hebben is het niet toegestaan om hun rust te verstoren. Natuurlijk hadden wij weer geluk en hadden de boot al vrij snel een groepje dolfijnen getraceerd. Bij dolfijnen is de regel dat hoe gekker je doet, hoe langer ze blijven en hoe meer ze willen spelen. Dit wetende had tot gevolg dat de hele boot vervolgens allerlei gekke 'kraa kraa' en 'priieet priieet' geluidjes ging maken. En jawel hoor, dat werd beloond, want de dolfijnen kwamen erg dicht bij onze boot en maakten allerlei prachtige sprongen. Later na de lunch was er ook de mogelijkheid om te zwemmen met dolfijnen. Dit betekende dat je een paar flippers en een snorkelset aan mocht trekken om vervolgens in een net dat aan de boot vast zat te springen. Hilarisch dit, we voelden ons net een stel visjes gevangen in het net en konden ons nauwelijks vasthouden aan de netten door de snelheid van de boot. Maar goed, zodra er dan een groepje dolfijnen gespot werd, moest je als een gek uit dat net zien te ontsnappen en zo hard beginnen te zwemmen als je kon. Je moet namelijk erg hard zwemmen om de dolfijnen bij te kunnen houden en zoveel mogelijk gekke geluiden en draaibewegingen in het water maken om ze bij je te houden. In het begin leidde dit bij mij vooral tot verslikkingen in enorme slokken zout water, want je probeert in alle enthousiasme om tegelijkertijd door je duikbril te kijken, door je snorkel te ademen en dan ook nog eens heel hard te zwemmen, en je spanning te bedwingen wetende dat er zich vissen van 3 meter lang ergens om je heen bevinden. Nou, ik kan je vertellen, dat is zo gemakkelijk nog niet! Uiteindelijk had ik de smaak dan toch een beetje te pakken en op een gegeven moment was ik een van de eerste van de groep die zo hard als ie kon richting een aantal dolfijnen zwom. Wauw, toen ik door mijn duikbril keek voelde ik tegelijkertijd overweldiging en een tikkeltje paniek: 6 megagrote dolfijnen zwommen onder en naast mij, zoiets heb ik nog nooit van zo dichtbij gezien. Fantastisch! Na de Bay of Islands zijn we doorgereisd naar het noorderlijkste westerse puntje van Nieuw-Zeeland: Cape reinga. Grappig, want onderweg kom je dus daadwerkelijk een bord tegen met 'laatste petrolstop'. Voor het maori volk dat in nieuw-zeeland woont (woonden hier al voordat de blanken arriveerden) is deze plaats heilig. 'reinga' betekent onderwereld en volgens de maori is dit dan ook de plaats waar de geesten van de doden de onderwereld ingaan. Ook is dit het punt waar twee zeeen elkaar ontmoeten (de Tasman sea en de Pacific ocean). Wij hebben hier een mooie wandeling gemaakt in stormachtig weer. 's Avonds hebben we gekampeerd op een camping waar we daadwerkelijk aangevallen werden door invasies met muggen. Uit nood zijn we toen maar midden in de nacht een aantal minuten met 100 km per uur over de snelweg met alle ramen open gaan racen, dit mocht helaas niet echt baten. Toen we de volgende ochtend in de tent onze oogjes openden, zagen we honderden muggen die tussen de buiten en de binnentent hun angeltjes door de gaatjes in de binnentent heen probeerden te prikken. Na Cape reinga hebben we als tussenstop nog 1 nachtje in de Bay of Islands gekampeerd, waar in de backpackersdisco ineens bij stom toeval Dorien, een vriendinnetje van de middelbare school voor mijn neus stond. Op de terugweg zijn we nog gestopt voor een verfrissende duik bij de watervallen van Wangarei, waar we vriendjes hebben gemaakt met maori local kids, die gevaarlijk vanuit bomen in het water sprongen. Ook wij konden het niet laten om ons vanuit een rots met een touw in het water te laten slingeren. Terug in Auckland konden we bij een vriendin van Reggie (Sandra) in de tuin kamperen, wat ons weer wat knaken scheelde. Met haar en haar vriend (Tony) zijn we gaan stappen in een homobar in Auckland, waar we echt de avond van ons leven hebben gehad. De ene goeie danshit na de andere werd gedraaid en ook ook het feit dat we Capirinha dronken (Braziliaans drankje), maakten dat wij ons soepel op de dansvloer begaven. Daarna werd het tijd om afscheid te nemen van Reggie, die terug aan het werk moest in Wellington. Wij zijn toen met de hop on hop off stray bus verder gereisd naar goat island, waar we vanuit de verte weer dolfijnen zagen. Daarna zijn we richting Hahei gegaan, waar we op een camping aan het strand verbleven. Renee en ik hebben hier een prachtige zonnige wandeling langs de kust richting cathedral cove gemaakt. 's Avonds werden we met de bus richting hotwater beach gereden. Dit was een heel avontuur, want eerst moesten we in het donker met de maan in de rug een stuk over een (wat leek) verlaten strand wandelen, om vervolgens te stuitten op tientallen andere mensen die een beetje met scheppen in het zand aan het graven waren en dan met zijn allen in een plasje water gingen zitten. Deze natuurlijke heet waterbronnen (zo heet dat als je niet oppaste je je voeten er aan brandde) zo naast de verkoelende zee waren erg bijzonder. Na Hahei zijn we doorgereden naar Raglan, een heel mooi en relaxed surfersplaatsje aan de westkust. Hier verbleven we ergens midden in de Rimboe in een hostel met ontzettend vriendelijke mensen. 's Avonds hebben we daar vanaf het topje van de berg de zonsondergang bekeken, waarna we in het donker met een kabelbaantje langs de gloeiwormpjes naar beneden sjeesden. Daarna hebben we Rotorua (of beter gezegd Rottenrua) bezocht: een stad vol met borrelende en stomende bronnen, waardoor de hele stad een geur van rotte eieren over zich heeft. Renee en ik hebben daar een stadswandeling van 2 uur gemaakt langs al die heerlijk borrelende modderpoeltjes. De volgende dag zijn we gaan raften bij hoogste commercieel te beraften waterval in de wereld: een 7 meter vrijeval met je bootje naar beneden. Natuurlijk werden Renee als Dutchies en enige meisjes vooraan in die boot gezet, waardoor we constant lekker met onze neus aan de watervallen mochten snuffelen (lees: wet to the bone!). Vervolgens had Renee een bijna doodervaring, want op het moment dat wij voor de laatste keer met ons kopje onder de waterval werden gedompeld, werd Renee door de stroming uit de boot gesleurd. Vervolgens verdween ze geheel voor een aantal hartslagverhogende seconden. Na een 30tal seconden onder water te zijn verdwenen en nadat de crewmannen een voor een in het water begonnen te duiken om een spoor van renee te kunnen bekennen, plopte ze ineens aan de andere kant van de boot hoestend en proestend weer boven. Gelukkig maar, dat was wel ff schrikken! Vanuit rottend rua werden we door de bus weer opgepikt om richting lake Taupo te gaan. Lake Taupo is het grootste zoetwatermeer van Nieuw-Zeeland en is ontstaan vanuit een vulkaan-explosie. Hier zijn we 1 nacht gebleven om de volgende ochtend vroeg richting Tangariro national park te vertrekken. In dit park hebben we de Tongariro Alpine crossing gedaan, wat een 7 uur lange wandeling door prachtige natuur en langs een (actieve) vulkaan inhield. Het landschap was werkelijk oogverblindend renee en ik voelden ons helemaal in de sferen van 'The Lord of the Rings', omdat gedeeltes van deze alpine crossing ook gebruikt zijn voor opnames van de film. Om 12 uur snachts werd Renee 24: helaas hebben we dit tijdstip niet gehaald, omdat de lange wandeling ons enigszins (!) uitgeput had. De volgende ochtend was de bus wel vrolijk versierd met slingertjes voor ons nies. Na deze alpine crossing zijn we maar even gaan uitrusten bij Reggie's huis in Wellington. Hier zijn we 2 weken gebleven. Natuurlijk zijn we van de lekkere tapas in Reggie's restaurantje gaan proeven. Op de avond dat we dat deden kwamen we Thomas en Mark tegen die net een nieuw bedrijfje in Wellinton hadden geopend voor het omsmelten van goud en die nog wel een paar mensen zochten om wat flyers in de brievenbussen te stoppen. Helaas bleek later dat Thomas dit uit eigen zak moest betalen en dat we dus uiteindelijk maar 2 dagen (elke dag 2 uur) voor postbode konden spelen, wat betekende dat we uiteindelijk maar 60 dollar pp (30 euro) hadden verdiend. Beetje jammer, maar wel weer een leuke indruk van Wellinton en omgeving gekregen. Op de verjaardag van Bob Marley zijn we naar het 'One love festival' geweest. Hier hebben we de hele dag in het zonnetje staan swingen op reggae muziek van nieuw-zeelandsche bands. Na 2 weken lanterfanten vonden we dat het wel weer eens tijd werd om nog wat meer van Nieuw-Zeeland te zien en zijn we op de ferry naar het Zuidereiland gestapt. Hier kwamen we aan in het noorden van het zuidereiland in een schattig hosteltje in Picton. Toen Renee en ik daar gezellig een potje scrabble aan het spelen waren kwam er een wat oudere man (John) binnen die vroeg of we reizigers waren. Ja, dat waren we. Of we het dan misschien leuk zouden vinden om zijn bemanning te zijn voor de zeilrace in de haven vanavond bij zondersondergang. Haha, nou en of, een gratis zeiltochtje sloegen wij niet af! Toen we 's avonds in de haven aankwamen bleek dat we zijn enige bemanning waren en dat we dus echt moesten helpen met de zeilen vasthouden en af en toe een beetje sturen. De race was werkelijk prachtig, er stond net genoeg wind om een beetje lekker te kunnen varen. Uiteindelijk zijn we 2e van de 36 boten in onze divisie geworden, wat betekende dat we 's avonds in het clubhuis ook nog een prijs in ontvangst mochten nemen (diner voor 30 dollar). Niet verkeerd dacht ik zo!Vanuit Picton zijn we doorgereisd naar Nelson. Nelson is normaal gesproken een van de plekken met de meeste zonuren van nieuw-zeeland, maar je raad het al; toen wij aankwamen regende het. Wel had ons hostel een zwembad, sauna en hot tub en was het er (gezellig) druk. Vanuit Nelson werden we met de straybus naar het Abel Tasman National Park gereden. Hier verbleven we op 'Old MacDonalds farm', met een kampvuur tussen de koeien, de lama's en de schapen. De volgende ochtend hebben we eerst een oogverblindend mooie wandeling van 4 uur door het park gemaakt, waarna we door de zeilboot werden opgepikt om nog een aantal uren over de meren te varen en zeehonden te spotten. ' s Avonds sliepen we opnieuw op de boerderie, maar wat erg verrassend was, was dat er in de enige kroeg die er bij het park te bekennen viel, een latino avond georganiseerd was, waarbij een horde locals hun net geleerde salsapasjes op de dansvloer uitvoerde. Na Abel Tasman hebben we onderweg de pancake rocks en blowholes bekeken en zijn we 's avonds gestrand in Barrytown. Een stadje met maar liefst 62 inwoners. Grappig detail was de begraafplaats met welgeteld 7 graven. Hier ging 's avonds het dak er af, want er was feest georganiseerd met als thema rubik's cube. Iedereen moest verkleed in een van de kleuren van de rubiks kubus (blauw, rood, oranje, wit, groen, geel) en aan het eind van de avond moest je dan van elke kleur een kledingsstuk/gadget hebben uitgewisseld, zodat je uiteindelijk alle 6 de kleuren had. Daarna werd er een catwalk gehouden waarbij iedereen halverwege een shotje tropical punch moest adten. Uitermate geschikt voor het uitbreiden van de sfeer binnen de bus;-). Vandaag zijn we in Franz Josef beland, een soort ski-oord vlak bij de world heritage listed franz josef glacier. Morgen gaan we een ijswandeling over de gletsjers doen. Ben erg benieuwd wat we daar gaan beleven...Jullie ook?;-)

Dikke zoen van sas